تاثیر زمان برداشت قصیل و کود سرک بر انتقال مجدد، فیزیولوژی و خصوصیات عملکرد دانه و علوفه سه نوع غله

استفاده از برخی غلات دانه ریز بصورت کشت دو منظوره (علوفه و دانه) در جهت جبران کمبود علوفه در فصول سرد سال و نیز تصحیح روند رشد گیاهان در برخورد احتمالی با تنش های زنده و غیر زنده می تواند مفید واقع گردد. به همین دلیل آزمایشی به منظور بررسی تاثیر زمان برداشت قصیل و کود سرک بر انتقال مجدد، فیزیولوژی و خصوصیات عملکرد دانه و علوفه سه نوع غله در پاییز سال زراعی 90-1389 بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه به مرحله اجرا در آمد. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش شامل سه نوع غله با نام های گندم (رقم مرودشت)، چاودار (رقم دانکو) وتریتیکاله (رقم جوانیلو)، همراه با سه سطح برداشت قصیل شامل برداشت زود هنگام (در اواخر پنجه زنی)، برداشت دیرهنگام (دراواسط طویل شدن ساقه) و عدم برداشت علوفه (شاهد) به همراه استفاده ازکود نیتروژن در دو سطح صفر و??? کیلوگرم درهکتار به فرم اوره ( در دو مرحله، بعد از برداشت زود هنگام و بعد از برداشت دیر هنگام) بود. نتایج به دست آمده نشان داد که بین مراحل مختلف برداشت علوفه از نظر عملکرد دانه و اجزای عملکرد (شامل وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و تعداد خوشه بارور در متر مربع )، دوره موثر پرشدن دانه، سرعت رشد دانه، شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک، ارتفاع بوته، کارایی انتقال مجدد و سهم انتقال مجدد برگ و ساقه در وزن دانه اختلا ف معنی داری وجود داشت. بطوری که بیشترین عملکرد دانه در تیمار شاهد (عدم برداشت علوفه) مشاهده گردید و تیمار برداشت علوفه باعث کاهش 8/8 درصدی در عملکرد دانه شد. همچنین استفاده از کود نیتروژنه سرک تاثیر مثبت بر تمام صفات مذکور گذاشت به نحوی که عملکرد دانه با مصرف کود سرک 68/2 درصد نسبت به تیمار شاهد (بدون استفاده از کودسرک) افزایش یافت. و در بین غلات مورد بررسی نیز تفاوت معنی دار در تمام صفات مشاهده گردید. در این خصوص با اینکه گندم عملکرد دانه بیشتری نسبت به دو غله دیگر داشت، اما در مجموع برتری در عملکرد بیولوژیکی و بیو ماس کل با تریتتیکاله بود